Το βράδυ της 26ης Ιανουαρίου του 1974, ο 49χρονος Τζέραλντ Κάβανο γνώρισε έναν νεαρό άντρα. Βρίσκονταν σε ένα μπαρ στο Σαν Φρανσίσκο και ο νεαρός τον πλησίασε, δείχνοντάς του ένα σκίτσο που είχε κάνει πάνω στην χαρτοπετσέτα. Το σκίτσο απεικόνιζε τον Κάβανο.Ο 49χρονος κολακεύτηκε και άρχισε να συζητά με τον νεαρό. Λίγη ώρα αργότερα, έφυγαν μαζί απ’ το μπαρ, κατευθυνόμενοι προς κάποιο απόμερο σημείο. Το επόμενο πρωί, το πτώμα του Κάβανο βρέθηκε στην παραλία του Σαν Φρανσίσκο. Είχε μαχαιρωθεί πολλές φορές. Στην ιατροδικαστική έκθεση, ο γιατρός έγραψε ότι ο Κάβανο «δεν παντρεύτηκε ποτέ». Ήταν ένας κομψός τρόπος για να πει ότι ήταν ομοφυλόφιλος.
Οι ομοφυλόφιλοι στο στόχαστρο
Τζέραλντ Κάβανο
Στις 25 Ιουνίου 1974, βρέθηκε το πτώμα του 27χρονου Τζόσεφ Στίβενς, ο οποίος ήταν διάσημος για τις μιμήσεις του και τις γυναικείες μεταμορφώσεις του. Τελευταία φορά τον είδαν να βγαίνει απ’ το κλαμπ «Καμπαρέ», όπου δούλευε. Λίγες ώρες αργότερα, ήταν νεκρός στο πάρκο Golden Gate, με πολλαπλά τραύματα από μαχαίρι. Στις 7 Ιουλίου, εντοπίστηκε το πτώμα του 31χρονου Κλάους Κράιστμαν. Είχε μαχαιρωθεί, όπως και οι άλλοι άντρες. Ο Κράιστμαν όμως, δεν ήταν ανοιχτά ομοφυλόφιλος, αλλά παντρεμένος με παιδιά. Στην τσέπη του βρέθηκε ένα κουτάκι μέικ απ, το οποίο χρησιμοποιήθηκε από τους αστυνομικούς ως απόδειξη «ομοφυλοφιλικών τάσεων».
Στις 12 Μαΐου του 1975, σχεδόν ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Κράιστμαν, βρέθηκε το πτώμα του 32χρονου Φρέντερικ Κάπιν. Εργαζόταν ως νοσοκόμος και είχε παρασημοφορηθεί στον πόλεμο του Βιετνάμ. Στις 4 Ιουνίου 1975, βρέθηκε ο 66χρονος Χάραλντ Γκούλμπεργκ. Ήταν ναύτης από τη Σουηδία, που είχε αποκτήσει αμερικάνικη υπηκοότητα. Είχε πεθάνει δύο βδομάδες πριν εντοπιστεί το πτώμα του και σύμφωνα με τον ιατροδικαστή, έπασχε από κίρρωση του ύπατος.
Ο «σκιτσογράφος»
Πέντε μήνες μετά την τελευταία δολοφονία, κυκλοφόρησε το σκίτσο που πιστεύεται ότι απεικόνιζε τον δολοφόνο.
Ήταν νεαρός, μεταξύ 19 και 22 ετών, ψηλός, αδύνατος και μαύρος. Τον περιέγραφαν ως ευγενικό και έξυπνο, ενώ οι περισσότεροι πίστευαν ότι ήταν φοιτητής της σε σχολή Καλών Τεχνών. Προσέγγιζε τα θύματά του, δείχνοντας τα σκίτσα του και τους πρότεινε να περάσουν τη νύχτα μαζί. Η αστυνομία συνέλαβε έναν άνδρα που θεωρούσε ύποπτο, το όνομα του οποίου δεν δόθηκε ποτέ στη δημοσιότητα.
Ο ύποπτος συνεργάστηκε με τους αστυνομικούς, αλλά δεν ομολόγησε ποτέ. Σύμφωνα με τον ψυχίατρό του, ο οποίος έδωσε πληροφορίες στις αρχές, ο άνδρας δήλωνε ετεροφυλόφιλος, αλλά έδειχνε πολύ μπερδεμένος σχετικά με την σεξουαλικότητά του. Υπήρξαν τρία θύματα του «Σκιτσογράφου» που κατάφεραν να επιζήσουν και οι καταθέσεις τους βοήθησαν την αστυνομία να συλλάβει τον ύποπτο. Ωστόσο, τα θύματα αρνήθηκαν να καταθέσουν στο δικαστήριο, γιατί θα στιγματίζονταν ως ομοφυλόφιλοι. Και οι τρεις είχαν λόγους να θέλουν να κρύψουν τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις. Ο πρώτος άνδρας που ξέφυγε, αντιλήφθηκε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, όταν είδε ένα μαχαίρι να εξέχει απ’ την τσέπη του άνδρα με τον οποίο επρόκειτο να συνευρεθεί. Ο δεύτερος επιζών ήταν διπλωμάτης, ο οποίος αρνήθηκε να καταθέσει, για να μην δημοσιευτεί το όνομά του. Ο τρίτος ήταν κάποιος διάσημος καλλιτέχνης, που είχε έρθει στο Σαν Φρανσίσκο απ’ το Λος Άντζελες. Ο Χάρβεϊ Μιλκ, διάσημος ακτιβιστής υπέρ των ομοφυλόφιλων, μίλησε για την υπόθεση, λέγοντας πως καταλαβαίνει την αντίδραση των θυμάτων και το γεγονός ότι ήθελαν να αποκρύψουν την ομοφυλοφιλία τους, καθώς το στίγμα θα κατέστρεφε τη ζωή τους.
Το σκίτσο που απεικόνιζε τον ύποπτο
Η υπόθεση δεν διελευκάνθηκε ποτέ, ούτε έλαβε μεγάλη δημοσιότητα. Αν και δολοφόνοι όπως ο «Zodiac», που είχαν αντίστοιχο αριθμό θυμάτων, έγιναν διάσημοι και κυριαρχούσαν στην επικαιρότητα για μήνες, ο «Σκιτσογράφος» πέρασε σχεδόν απαρατήρητος. Ο λόγος ήταν η συχνότητα που κακοποιούνταν και δολοφονούνταν ομοφυλόφιλοι άνδρες εκείνη την εποχή. Μέχρι και το 1973, η ομοφυλοφιλία βρισκόταν στη λίστα με τις ψυχιατρικές ασθένειες.
Το στίγμα για τους ομοφυλόφιλους ήταν τεράστιο και καθημερινά κακοποιούνταν δεκάδες άνδρες. Όταν το ανέφεραν στην αστυνομία, η απάντηση που έπαιρναν συνήθως ήταν ότι προκαλούσαν την τύχη τους, λόγω της εμφάνισης και της σεξουαλικής τους επιλογής Λίγα χρόνια αργότερα, τη δεκαετία του ’80, οι θάνατοι ομοφυλόφιλων αυξήθηκαν δραματικά, λόγω του AIDS, με αποτέλεσμα τα θύματα του «Σκιτσογράφου» να περάσουν σε δεύτερη μοίρα. Και έτσι δεν συνελήφθη ποτέ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου