Τα πέντε πιο στοιχειωμένα κοσμήματα της παγκόσμιας ιστορίας

Συχνά ακούμε για στοιχειωμένα σπίτια, ή για τρομακτικές τοποθεσίες στις οποίες συμβαίνουν ανεξήγητα πράγματα...


Ωστόσο, εξίσου ανατριχιαστικοί θρύλοι συνδέονται με συγκεκριμένα «στοιχειωμένα» κοσμήματα, τα οποία λέγεται ότι έφεραν τρομακτική ατυχία και θάνατο στους κατόχους τους.

Από το διαμάντι της Ελπίδας, το καταραμένο κόσμημα του Cartier, μέχρι το μωβ ζαφείρι του Δελχί, ακολουθούν τα πέντε πιο στοιχειωμένα κοσμήματα της παγκόσμιας ιστορίας.

Διαμάντι της Ελπίδας



Ίσως το διασημότερο καταραμένο κόσμημα, αφού όσοι το απέκτησαν είτε τρελάθηκαν, είτε πέθαναν με πολύ βίαιο θάνατο. Ο θρύλος λέει ότι αρχικά είχε κλαπεί από ένα ινδουιστικό είδωλο και κατέληξε στα χέρια του Ζαν Μπατίστ Ταβερνιέ, τον οποίο λίγο καιρό αργότερα έφαγαν ζωντανό τα σκυλιά του.

Το διαμάντι αυτό πέρασε από τη Μαρία Αντουανέτα και τον βασιλιά Λουδοβίκο XVI (οι οποίοι αποκεφαλίστηκαν), την Πριγκίπισσα ντε Λαμπάλ (η οποία ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από τον όχλο), τον Ζακ Κολέ (που αυτοκτόνησε), την Σουρμπάγια (η οποία δολοφονήθηκε από τον ευγενή εραστή της που της είχε χαρίσει την πέτρα) και τη Σιμόν Μονδαρίν (πέθανε σε τροχαίο με όλη της την οικογένεια).

Συγκλονιστική είναι και η ιστορία της Εβαλιν ΜακΛιαν, η οποία αγόρασε το διαμάντι της ελπίδας από τον οίκο Cartier το 1911 ισχυριζόμενη ότι θα μπορέσει να αντιστρέψει την κατάρα του διαμαντιού. Τελικά δε τα κατάφερε, αφού στο τέλος, ο γιος της σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, η κόρη της πέθανε από υπερβολική δόση, και ο σύζυγός της θα την αφήσει για μια άλλη γυναίκα, ενώ η ίδια πέθανε μόνη και ξεχασμένη σε ένα σανατόριο.

Το Μαύρο διαμάντι των Ορλόφ



Γνωστό και ως «Το Μάτι του Μπράχμα» αυτή η πέτρα υποτίθεται ότι είχε κλαπεί από ένα από τα μάτια ενός αγάλματος της Ινδουιστικής θεότητας Μπράχμα στο Ποντιτσέρι και είναι συνδεδεμένη με βαριά κατάρα.

Ο Τζ. Παρί που κατείχε το διαμάντι το 1932 αυτοκτόνησε πηδώντας από ένα ουρανοξύστη στη Νέα Υόρκη.

Οι επόμενοι ιδιοκτήτες ήταν δύο Ρωσίδες πριγκίπισσες, η Νάντια Βγιεγκίν Ορλόφ και η Λεονίλα Γκαλίτσινε Μπαριατίνσκι που και οι δύο αυτοκτόνησαν πηδώντας από κτίρια στη Ρώμη. Μετά από αυτές τις αυτοκτονίες, το διαμάντι τεμαχίστηκε σε τρία διαφορετικά κομμάτια από ένα κοσμηματοπωλείο που υποστήριξε ότι έτσι θα σπάσει την κατάρα.

Και ίσως το έκανε, γιατί δεν έχουμε ακούσει πολλά από αυτή την μέρα που η ηθοποιός Φελίσιτι Χάφμαν επρόκειτο να φορέσει ένα περιδέραιο με κομμάτι του μαύρου διαμαντιού στην απονομή των Οσκαρ το 2006, αλλά ευτυχώς αρνήθηκε να το κάνει.

Το διαμάντι Κο Ι Νουρ



Αυτό το διαμάντι 186 1/16 καρατίων, βρίσκεται στον Πύργο του Λονδίνου, ανάμεσα στα κοσμήματα του Στέμματος. Το διαμάντι ήρθε από την Ινδία το 1850 και δόθηκε στην βρετανική βασιλική οικογένεια. Σήμερα, βρίσκεται στο στέμμα της βασίλισσας Ελισάβετ, ωστόσο η κατάρα του επηρεάζει μόνο τους άνδρες, αφού όσοι ηγεμόνες φόρεσαν το στέμμα με αυτό το διαμάντι έχασαν το θρόνο τους.

Η χρυσή καρφίτσα της Λυδίας



Ο Θησαυρός Λυδίας είναι μια συλλογή από περίτεχνα κοσμήματα, πιάτα, κατσαρόλες και άλλα χρυσά κομμάτια. Όμως, η καρφίτσα και το κολιέ από τον Θησαυρό έχουν προκαλέσει σοβαρά προβλήματα. Τα κοσμήματα αποτελούν μέρος του θησαυρού του βασιλιά Κροίσου, που εκλάπη το 547 π.Χ. Αλλά το 1965, όταν ανακαλύφθηκε σε μια ανασκαφή στο χωριό Γκιούρ άρχισαν τα προβλήματα. Ο θησαυρός βρέθηκε στον τάφο μίας άγνωστης πριγκίπισσας και αμέσως λεηλατήθηκε, ωστόσο όλοι όσοι έκλεψαν τον τάφο λίγο καιρό μετά πέθαναν από σοβαρές ασθένειες.

Το Μοβ Ζαφείρι του Δελχί



Το κόσμημα ανακαλύφθηκε μόλις πριν από 30 χρόνια από τον Πίτερ Τάντι, επιμελητή στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Λονδίνο. Βρέθηκε μέσα σε μία προθήκη με πολύτιμους λίθους, σφραγισμένο μέσα σε διάφορα κουτιά και συνοδευόταν από μία σημείωση-προειδοποίηση: «Όποιος ανοίξει το κουτί, πρέπει να διαβάσει πρώτα αυτήν την προειδοποίηση, και στη συνέχεια να κάνει ότι θέλει με το κόσμημα. Η συμβουλή μου πάντως είναι να το ρίξει στη θάλασσα».

Ο συγκεκριμένος πολύτιμος λίθος ήταν μέρος ενός θησαυρού που είχε κλαπεί από το Ναό του Ίντρα στην Κάουνπορ κατά τη διάρκεια της αιματηρής ινδικής ανταρσίας του 1857. Το καταραμένο ζαφείρι έφερε στην Αγγλία από την Βεγγάλη ο συνταγματάρχης Φέρις, ο οποίος τελικά χρεοκόπησε, όπως έκανε και ο γιος του όταν κληρονόμησε τον πολύτιμο λίθο.

Στη συνέχεια το ζαφείρι αγοράστηκε από το συγγραφέα Εντουαρντ Χέρον Αλεν , ο οποίος αργότερα ισχυρίστηκε ότι του έφερε κακή τύχη. Έτσι, το έδωσε σε φίλους, οι οποίοι το επέστρεψαν αμέσως δηλώνοντας ότι βίωσαν απίστευτα δεινά, μεταξύ αυτών και ένας τραγουδιστής, ο οποίος έχασε τη φωνή του.

Το κόσμημα τελικά σφραγίστηκε και εστάλη μακριά με τις οδηγίες ότι θα πρέπει να μείνει για πάντα κλειδωμένο μέχρι το θάνατό του Χέρον Αλεν. Μόνο μετά από τρία χρόνια από το θάνατό του θα επιτρέπεται να πουληθεί και σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται στην κόρη του Χέρον Αλεν να έρθει σε επαφή με αυτή την πέτρα.