Κάθε χρόνο στις 25 Νοεμβρίου η εκκλησία μας τιμά την μνήμη της Αγίας Αικατερίνας, της «αεί καθαρή» Αγίας, που απέδειξε χάριν της ιδιαίτερης παιδείας, μόρφωσης αλλά και φώτισης την αλήθεια που χαρακτηρίζει τον Ελληνισμό από τα πανάρχαια χρόνια.
Την στιγμή που επικρατούσε η μία από τις δύο «αντίπαλες», όπως τις ήθελαν, πλευρές του διδύμου Ελληνισμός-Χριστιανισμός, η Αγία Αικατερίνα με τρόπο αδιάσειστο και αναμφισβήτητο έδειξε πως στην ουσία πρόκειται για στοιχεία που τα διέπει ένας αδιάσπαστος δεσμός.
Εναντίον της στράφηκε όλη η καθεστηκυία τάξη, τουλάχιστον αρχικά, υπέστη βάναυσα μαρτύρια και παρόλ’ αυτά δεν λύγισε.
Διαθέτοντας άριστη γνώση της Ελληνικής κλασσικής γραμματείας και τρέφοντας βαθειά αγάπη για την αλήθεια, «εξουδετέρωσε» τους 50 καλύτερους ρήτορες όλου του κόσμου. Το σπουδαιότερο επιχείρημά της ήταν ο περίφημος χρησμός των τον χρησμό των Σίβυλλων (αρχαίες προφήτισσες) και την μαρτυρία του Απόλλωνα μέσω των μάντεὠν του στους Δελφούς.
«Κάποτε θα έρθει στην πολύπαθη γη κάποιος αναμάρτητος και με τους όρους της θεότητας θα λύσει την φθορά ανίατων παθών. Ο άπιστος όμως λαός θα τον φθονήσει και θα τον κρεμάσει ως κατάδικο θανάτου. Και όλα αυτά θα τα υπομείνει με πραότητα».
«ἐπί την πολυσχεδῆ ταύτην ἐλάσειε γῆν· καὶ δίχα σφάλματος γενήσεται σάρξ· άκαμάτοις δέ θεότητας ὄροις· ἀνιάτων παθῶν λύσει φθοράν· καί τούτου φθόνος γενήσεται ἐξ άπίστου λαοῦ· καί πρὸς ὔψος κρεμασθήσεται ὡς θανάτου κατάδικος· ταῦτα δέ πάντα παίσεται πράως».
Η αποκάλυψη της αλήθειας αυτής ώθησε και τους 50 ρήτορες αλλά και πλήθος κόσμου που παρακολουθούσε την «λογομαχία» να πιστέψει στον Έναν Θεό, όπως πίστευαν ανέκαθεν οι Έλληνες.
Μαρτύρησαν όλοι τους…
Το χειρότερο όμως μαρτύριο υπέστη η ίδια η Αικατερίνη, που πίστευε πως μέσα από αυτό θα στραφεί πολύς κόσμος στον Χριστό, γι αυτό και δεν φοβήθηκε. Πίστευε ακόμη, αυτό που με τόση σιγουριά είχε δηλώσει ο Σωκράτης στην Απολογία του.
Ότι δηλαδή, δεν τον ένοιαζε να πεθάνει, γιατί στον παρόντα κόσμο τα πάντα είναι ψεύτικα. Θα πήγαινε σε έναν καλύτερο κόσμο, δίπλα στους αθανάτους. Έτσι η Αικατερίνη τον παρότρυνε να τελειώσει αυτό που έχει αποφασίσει. Την έδεσε λοιπόν σε έναν ειδικό τροχό, ώστε να βρει τραγικό θάνατο. Τα δεσμά όμως έσπασαν…
Τότε ο Μαξιμίνος αποφάσισε να την αποκεφαλίσει. Καθώς την πήγαινε στο απόσπασμα, πλήθος κόσμου την ακολουθούσε, ομολογώντας την πίστη του και θρηνώντας για τον χαμό της. Λέγεται μάλιστα ότι όταν της έκοψε ο δήμιος το κεφάλι δεν χύθηκε αίμα, αλλά γάλα.
Χρόνια Πολλά και Καλά σε όλες τις εορτάζουσες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου