Το πιο αντρίκειο πρωτάθλημα σήκωσε η Ατλέτικο! Δικαιολογώντας τα ευχαριστώ του Σιμεόνε στις μανάδες τους που τους γέννησαν με μεγάλα… καρύδια, οι Μαδριλένοι πήραν ισοπαλία-τίτλο (1-1) απ’ την Μπάρτσα!
Δεν έχει τις κούπες τους. Δεν έχει τη φανέλα τους. Από σήμερα όμως η Ατλέτικο μπορεί να καυχιέται σε Μπαρτσελόνα και Ρεάλ ότι έχει το πιο αντρικό πρωτάθλημα στην ιστορία της Primera Division!
Απτόητοι απ’ την απίστευτη γκαντεμιά που τους χτύπησε και από το ότι έμειναν πίσω στο σκορ, οι «ροχιμπλάνκος» έμειναν όρθιοι στην Καταλονία και αποσπώντας παλικαρίσια ισοπαλία απ’ την Μπαρτσελόνα (1-1) πανηγύρισαν τον 10ο τους τίτλο!
Παρόλο που έχασαν απ’ το 20λεπτο τους Ντιέγκο Κόστα και Τουράν, οι παίκτες του Σιμεόνε έφαγαν σίδερα. Και απαντώντας με τον Γκοντίν (49’) στην γκολάρα του Σάντσες από το 34’, ανάγκασαν το «Καμπ Νου» να τους χειροκροτήσει όπως τους άξιζε στη λήξη.
Λίγοι οι «μπλαουγκράνα», έμειναν αβοήθητοι απ’ τον προπονητή τους και τον (κακό) Μέσι και παρόλο που διαμαρτύρονται για γκολ του Αργεντινού που δε μέτρησε, αναγνώρισαν στο τέλος την ανωτερότητα των πρωταθλητών.
Το ματς
Τι το ‘θελε η Ατλέτικο να μπει σφήνα σε Μπαρτσελόνα και Ρεάλ; Να φτάσει στον τελικό του Champions League; Να παίξει ωραία μπάλα; Ο θαυμασμός όλων για τους «ροχιμπλάνκος» τους μάτιασε. Γιατί δεν εξηγείται αλλιώς (πέρα από τηλεφώνημα του επίτιμου για «καλή επιτυχία» πριν το παιχνίδι) να χάνουν στο 20λεπτο δυο βασικά τους στελέχη. Και οι Κόστα και Τουράν -αντί να μάχονται στο γήπεδο για τον τίτλο- να κλαίνε σαν παιδιά στον πάγκο για την ατυχία τους.
Όλα αυτά όμως δεν ενδιέφεραν την Μπαρτσελόνα. Δεν άλλαξαν το πλάνο υπομονής (και προσοχής στα μετόπισθεν) που είχε διαλέξει ο Μαρτίνο. Παρόλο λοιπόν που -με δική του απόφαση- ο Τσάβι ήταν εκτός ενδεκάδας κι ο Μέσι έμοιαζε απλή αναφορά σ’ αυτή, οι Καταλανοί τη βρήκαν την άκρη. Όπως ο Σάντσες βρήκε τη μόνη γωνία απ’ όπου θα μπορούσε να περάσει η μπάλα λίγο πριν το ημίχρονο. Και μ’ ένα χειρουργικό βολέ, ξάπλωσε στο κρεβάτι του πόνου την Ατλέτικο.
Η ομάδα του Σιμεόνε όμως, παραήταν σκληρή για να μείνει εκεί. Και αμέσως μετά την ανάπαυλα δε σηκώθηκε απλώς. Απογειώθηκε! Σαν τον Γκοντίν. Που έκανε πράξη την προειδοποίηση του Βίγια (δοκάρι) και με άπιαστη κεφαλιά από εκτέλεση κόρνερ, ξανάδωσε φτερά στους Μαδριλένους. Τόσο πολύ ώστε να πιέσουν κι άλλο. Ν’ απειλήσουν και με δεύτερο γκολ τη σοκαρισμένη αντίπαλό τους. Και ν’ αναγκάσουν τον Μαρτίνο ν’ αρχίσει πανικόβλητος τις αλλαγές.
Μάταια όμως. Γιατί ο Νεϊμάρ εντοπίστηκε στο γήπεδο μονάχα την ώρα που μπήκε. Ο Τσάβι δεν προλάβαινε (στο 77’ που τον θυμήθηκε ο προπονητής) να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Κι ο Μέσι εξαντλούσε την επικινδυνότητά του σ’ ένα γκολ που κανείς δεν κατάλαβε αν του στρώθηκε από συμπαίκτη ή αντίπαλο για να φανεί αν ήταν οφσάιντ. Ό,τι κι αν συνέβη όμως, στο τέλος υπήρξε δικαιοσύνη. Γιατί η ομάδα που κατέφυγε σε γιόμες έμεινε με άδεια χέρια. Κι εκείνη που υπερασπίστηκε αντρικά τον τίτλο, απέσπασε (εκτός απ’ αυτόν) και το θερμό χειροκρότημα του «Καμπ Νου».
sport-fm.gr
Δεν έχει τις κούπες τους. Δεν έχει τη φανέλα τους. Από σήμερα όμως η Ατλέτικο μπορεί να καυχιέται σε Μπαρτσελόνα και Ρεάλ ότι έχει το πιο αντρικό πρωτάθλημα στην ιστορία της Primera Division!
Απτόητοι απ’ την απίστευτη γκαντεμιά που τους χτύπησε και από το ότι έμειναν πίσω στο σκορ, οι «ροχιμπλάνκος» έμειναν όρθιοι στην Καταλονία και αποσπώντας παλικαρίσια ισοπαλία απ’ την Μπαρτσελόνα (1-1) πανηγύρισαν τον 10ο τους τίτλο!
Παρόλο που έχασαν απ’ το 20λεπτο τους Ντιέγκο Κόστα και Τουράν, οι παίκτες του Σιμεόνε έφαγαν σίδερα. Και απαντώντας με τον Γκοντίν (49’) στην γκολάρα του Σάντσες από το 34’, ανάγκασαν το «Καμπ Νου» να τους χειροκροτήσει όπως τους άξιζε στη λήξη.
Λίγοι οι «μπλαουγκράνα», έμειναν αβοήθητοι απ’ τον προπονητή τους και τον (κακό) Μέσι και παρόλο που διαμαρτύρονται για γκολ του Αργεντινού που δε μέτρησε, αναγνώρισαν στο τέλος την ανωτερότητα των πρωταθλητών.
Το ματς
Τι το ‘θελε η Ατλέτικο να μπει σφήνα σε Μπαρτσελόνα και Ρεάλ; Να φτάσει στον τελικό του Champions League; Να παίξει ωραία μπάλα; Ο θαυμασμός όλων για τους «ροχιμπλάνκος» τους μάτιασε. Γιατί δεν εξηγείται αλλιώς (πέρα από τηλεφώνημα του επίτιμου για «καλή επιτυχία» πριν το παιχνίδι) να χάνουν στο 20λεπτο δυο βασικά τους στελέχη. Και οι Κόστα και Τουράν -αντί να μάχονται στο γήπεδο για τον τίτλο- να κλαίνε σαν παιδιά στον πάγκο για την ατυχία τους.
Όλα αυτά όμως δεν ενδιέφεραν την Μπαρτσελόνα. Δεν άλλαξαν το πλάνο υπομονής (και προσοχής στα μετόπισθεν) που είχε διαλέξει ο Μαρτίνο. Παρόλο λοιπόν που -με δική του απόφαση- ο Τσάβι ήταν εκτός ενδεκάδας κι ο Μέσι έμοιαζε απλή αναφορά σ’ αυτή, οι Καταλανοί τη βρήκαν την άκρη. Όπως ο Σάντσες βρήκε τη μόνη γωνία απ’ όπου θα μπορούσε να περάσει η μπάλα λίγο πριν το ημίχρονο. Και μ’ ένα χειρουργικό βολέ, ξάπλωσε στο κρεβάτι του πόνου την Ατλέτικο.
Η ομάδα του Σιμεόνε όμως, παραήταν σκληρή για να μείνει εκεί. Και αμέσως μετά την ανάπαυλα δε σηκώθηκε απλώς. Απογειώθηκε! Σαν τον Γκοντίν. Που έκανε πράξη την προειδοποίηση του Βίγια (δοκάρι) και με άπιαστη κεφαλιά από εκτέλεση κόρνερ, ξανάδωσε φτερά στους Μαδριλένους. Τόσο πολύ ώστε να πιέσουν κι άλλο. Ν’ απειλήσουν και με δεύτερο γκολ τη σοκαρισμένη αντίπαλό τους. Και ν’ αναγκάσουν τον Μαρτίνο ν’ αρχίσει πανικόβλητος τις αλλαγές.
Μάταια όμως. Γιατί ο Νεϊμάρ εντοπίστηκε στο γήπεδο μονάχα την ώρα που μπήκε. Ο Τσάβι δεν προλάβαινε (στο 77’ που τον θυμήθηκε ο προπονητής) να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Κι ο Μέσι εξαντλούσε την επικινδυνότητά του σ’ ένα γκολ που κανείς δεν κατάλαβε αν του στρώθηκε από συμπαίκτη ή αντίπαλο για να φανεί αν ήταν οφσάιντ. Ό,τι κι αν συνέβη όμως, στο τέλος υπήρξε δικαιοσύνη. Γιατί η ομάδα που κατέφυγε σε γιόμες έμεινε με άδεια χέρια. Κι εκείνη που υπερασπίστηκε αντρικά τον τίτλο, απέσπασε (εκτός απ’ αυτόν) και το θερμό χειροκρότημα του «Καμπ Νου».
sport-fm.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου