Το σεξ, ιστορικά δεν αποτέλεσε μόνο ένα μεγάλο ταμπού αλλά επί μακρόν χαρακτηρίστηκε ως κάτι βρώμικο, ανήθικο, απαγορευμένο- με εξαίρεση όταν έχει στόχο την αναπαραγωγή του είδους- κοκ. 
Κοιτώντας μάλιστα πίσω στο χρόνο θα συναντήσουμε και συγκεκριμένους τρόπους και μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν...με μοναδικό στόχο την αποτροπή της ερωτικής συνεύρεσης.
Η ιστοσελίδα www.craked.com μάλιστα εντόπισε πέντε τέτοιες διαδεδομένες μεθόδους- κάποιες εκ των οποίων ιδιαίτερα ακραίες. Αυτό όμως που ξαφνιάζει είναι πως κάποιες από αυτές έχουν καταφέρει να “επιβιώσουν” μέχρι και τις μέρες, με διαφορετικούς βέβαια τρόπους- και όχι μόνο σε χώρες που χαρακτηρίζουμε υπανάπτυκτες.
1.Ζώνες αγνότητας και για την αποτροπή σεξουαλικής παρενόχλησης στη δουλειά
Λίγο πολύ γνωστή...Μια ζώνη, ειδικά φτιαγμένη να εφαρμόζεται γύρω από τη μέση και μπλοκάρει την «πρόσβαση» στα ιδιαίτερα σημεία μιας γυναίκας. Έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα πλέον υπερβολικά βοηθήματα για την αποτροπή της σεξουαλικής πράξης. Συχνά βέβαια έχει παρουσιαστεί ως ένα καλαίσθητο αξεσουάρ που οικειοθελώς φορούσαν τρυφερές και τυφλά αφοσιωμένες στο σύζυγό τους γυναίκες ενώ τον περίμεναν να γυρίσει από τις Σταυροφορίες. Στην πραγματικότητα όμως η ζώνη αγνότητας είναι κάτι αρκετά τρομακτικό.
Αυτό που δεν είναι ευρέως γνωστό, είναι πως αρχικά φοριόταν από άνδρες ως μέτρο αυτοάμυνας των πολεμιστών κατά τη διάρκεια της μάχης. Ο όρος «ζώνη αγνότητας» χρησιμοποιήθηκε τον Μεσαίωνα και κυρίως κατά την περίοδο των Σταυροφοριών αλλά μόνο μεταφορικά και παραπέμποντας στους όρκους πίστης μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας.
Η πρώτη καταγεγραμμένη χρήση ζώνης αγνότητας, με την έννοια που της δίνουμε σήμερα, απαντάται στη Φλωρεντία το 1405. Ουσιαστικά όμως η χρήση της ξεκίνησε ευρύτερα περί τον 18ο αιώνα και επεκτάθηκε μέχρι το 1930. Συνήθως τοποθετούνταν σε κορίτσια στην ηλικία της εφηβείας προκειμένου να εξασφαλιστεί η...παρθενία τους μέχρι το γάμο ενώ η τοποθέτηση της ζώνης απέτρεπε και τον αυνανισμό. Ζώνες αγνότητας όμως “φορέθηκαν” αρκετά και στην Αγγλία του 19ου αιώνα ως μέσο αποτροπής σεξουαλικής παρενόχλησης των γυναικών στο χώρο εργασίας.
2.Απόδειξη παρθενίας και οι ευφάνταστοι μέθοδοι των εξεταστών
Η ιστορία μας δίδαξε πως η παρθενία είναι κάτι το πολύτιμο και η αντίληψη αυτή έχει τις ρίζες της ακόμη και σε αρχαίους πολιτισμούς όταν οι κάτοικοι χωριών προσπαθούν να τους εξευμενίσουν με την προσφορά άσπιλων και αμόλυντων νεαρών γυναικών. Η αγνότητα της γυναίκας ήταν επίσης ένα εισιτήριο για την επίτευξη ενός καλύτερου προξενείου, την εξασφάλιση προίκας. Μόνο όμως η υπόσχεση πως η μέλλουσα σύζυγος δεν έχει επιδοθεί σε σεξουαλικές περιπτύξεις δεν ήταν φυσικά αρκετή. Έπρεπε να υπάρχουν αποδείξεις. Βασικό κριτήριο ήταν η ύπαρξη παρθενικού υμένα.
Η επίδειξη του ματωμένου σεντονιού μετά τη πρώτη νύχτα του γάμου ήταν κάτι ευρέως διαδεδομένο όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε πολλές ακόμη χώρες.
Ένας ακόμη τρόπος απόδειξης της αγνότητας της συζύγου, στον οποίο είχαν καταφύγει κυρίως στην Αφρική, ήταν οι...δοκιμαστές παρθενίας. Αυτοί αναλάμβαναν εξετάσουν τις υποψήφιες νύφες και να αποφανθούν. Εάν περνούσαν το τεστ οι οικογένειές τους έπαιρναν περισσότερα χρήματα από τον μέλλοντα γαμπρό. Μερικές φορές η εξέταση γινόταν με την ψηλάφηση του παρθενικού υμένα, με ορατό τον κίνδυνο ατυχημάτων ενώ άλλοι εξεταστές κατέφευγαν στην...παρακολούθηση της ροής των ούρων των κοριτσιών!
Βέβαια, μια από τις παλαιότερες ιστορίες που αφορούν τέστ παρθενίας είναι αυτή που αφορά την υποτιθέμενη εφεύρεση ενός ροφήματος, το οποίο ζάλιζε όλες τις γυναίκες που δεν ήταν παρθένες...
3.Φίμωση για τους άνδρες προς αποφυγή κάθε σεξουαλικής πράξης
Πρακτικά καλύπτεται το επάνω μέρος του ανδρικού μορίου με ράμματα ή με ένα μεταλλικό ενός μεταλλικού και έτσι αποτρέπεται τόσο η σεξουαλική πράξη όσο και ο αυνανισμός. Από τους πρώτους που χρησιμοποίησαν αυτή τη μέθοδο στους σκλάβους τους, ήταν οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι προκειμένου να τους αναγκάσουν να είναι επικεντρωμένοι στην εργασία τους. Εξάλλου με αυτή τη μέθοδο, ακόμη και ένας ελάχιστος ερεθισμός πονούσε τόσο πολύ που ακόμη και η σκέψη ήταν αποθαρρυντική.
Η μέθοδος αυτή όμως, όπως υποστηρίζουν κάποιες πηγές, “πέρασε” και σε άλλες δραστηριότητες καθώς κυρίως στην Αρχαία Ελλάδα το γυμνό ήταν μέρος πχ των αθλημάτων και των εικαστικών τεχνών αλλά θεωρούνταν κακόγουστα τα ανδρικά μόρια το επάνω μέρος των οποίων ήταν ευμεγέθη ή πεταχτά.
Πολύ αργότερα και συγκεκριμένα περί τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα, ο αυνανισμός θεωρήθηκε σύμπτωμα ψυχικής και πνευματικής οδύνης ή και διαταραχής. Έτσι ένας Ουαλός παθολόγος ονόματι David Yellowlees σκέφτηκε να ανοίξει ένα ιατρείο όπου θα εφάρμοζε στους “ασθενείς” τη συγκεκριμένη επέμβαση προκειμένου να αναγκαστούν να σταματήσουν κάθε προσπάθεια σεξουαλικής αυτοϊκανοποίησης. Το περίεργο βέβαια ήταν πως την πόρτα του ιατρείου του, πέρασαν αρκετοί εθελοντές.
4.Κουτσομπολιό και δημόσια διαπόμπευση...κλασσικές αξίες
Όταν θέλουμε να σταματήσει κάποιος να επιδίδεται σε μια- τουλάχιστον για εμάς- επαίσχυντη δραστηριότητα υπάρχουν ακόμη δύο τρόποι: ή να τον ενθαρρύνεις να...μπει στον ίσιο δρόμο ή να επιδιώξεις τη δημόσια διαπόμπευση του αφού προκαλεί το δυσάρεστο συναίσθημα της ντροπής.
Εάν για παράδειγμα οι πάντες γύρω σας γνώριζαν ανά πάσα ώρα και στιγμή πότε κάνατε σεξ ή προσφέρατε σεξουαλική ικανοποίηση στον εαυτό σας τότε μάλλον ή δεν θα βγαίνατε από το σπίτι λόγω ντροπής ή θα σταματούσατε μία και δια παντός προκειμένου να σταματήσουν τα κακεντρεχή σχόλια. Το “Άλικο Γράμμα” αν και ένα μυθιστόρημα, εστιάζει ακριβώς σε αυτή τη μέθοδο αποθάρρυνσης και αποτροπής των ανθρώπων από το να ικανοποιούν συναισθηματικές αλλά και σωματικές ανάγκες τους, πάντα στο πλαίσιο μιας ακραία πουριτανικής κοινωνίας.
Στο βιβλίο του Ναθάνιελ Χώθορν η πρωταγωνίστρια αναγκάζεται να κυκλοφορεί με ένα κόκκινο “Α” ραμμένο πάνω σε όλα τα ρούχα της, στιγματίζοντας την ως μοιχό. Στην πραγματικότητα, αυτή η τιμωρία έγινε νόμος στην πουριτανική κοινωνία το 1694 αντικαθιστώντας ουσιαστικά την πρότερη παράδοση του δημόσιου μαστιγώματος ή της ποινής του θανάτου.
Σήμερα πάλι είναι ευρέως διαδεδομένα τα “δαχτυλίδια αποχής” - από το σεξ- ως ένας τρόπος δημόσιας δήλωσης της απόφασης κάποιου ή κάποιας να διατηρήσει την παρθενία του μέχρι το γάμο. Το δαχτυλίδι μάλιστα φοριέται στο ίδιο δάχτυλο με αυτό που φοριέται η βέρα. Μια τέτοια επιλογή βέβαια μπορεί να φαντάζει ακίνδυνη, εντάσσεται όμως και αυτή στην ίδια λογική που “θέλει” την κοινωνία να γνωρίζει ποιος κάνει τί όταν κλείνει την πόρτα της κρεβατοκάμαράς του.
5.Ευνουχισμός, όταν όλες οι άλλες μέθοδοι έχουν αποτύχει
Όταν λοιπόν έχουν δοκιμαστεί όλες οι άλλες μέθοδοι αποτροπής κάθε σεξουαλικής δραστηριότητας, το μόνο που μένει είναι ο ευνουχισμός.
Τα πρώτα θύματα αυτής της μεθόδου ήταν μοναχοί, οι οποίοι μάλιστα προχώρησαν στην αφαίρεση όρχεων οικειοθελώς προκειμένου να διατηρήσουν την αγνότητά τους και να εξαγνιστούν από μιαρές πράξεις όπως το σεξ και ο αυνανισμός. Σε κάποιες περιπτώσεις όμως ο ευνουχισμός ήταν τρόπο τιμωρίας ενώ λάμβανε και τη μορφή βασανιστηρίου όταν κατ' επιλογή η διαδικασία απομάκρυνσης των όρχεων γινόταν με αργό και περισσότερο απ' ότι συνήθως, επώδυνο τρόπο.
Η πλέον χαρακτηριστική περίπτωση ευνουχισμού παραμένει αυτή του Boston Corbett ο οποίος έζησε στα μέσα του 19ου αιώνα. Ήταν ένας αναγεννημένος χριστιανός ο οποίος απεχθανόταν τον πρότερο βίο του και κυρίως την...αγάπη του για τις ιερόδουλες. Προκειμένου να υπερνικήσει αυτή την αδυναμία του, απομακρύνθηκε από την μεγαλούπολη όπου ζούσε, αυτο-μαστιγονόταν, προσπάθησε να επιβάλει τη θέλησή του στο σώμα του αλλά...δεν τα κατάφερνε. Έτσι αποφάσισε πως μπορούσε να ζήσει χωρίς τους όρχεις τους και του έκοψε με ένα ψαλίδι.
Το αλλόκοτο της υπόθεση όμως δεν σταματά εδώ...ο Corbett στη συνέχεια πήγε στην εκκλησία, προσευχήθηκε, έκανε μια βόλτα, πήγε για δείπνο και τέλος στο γιατρό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου