Στις 21 Μαΐου, η Εκκλησία μας γιορτάζει και τιμά την ιερή μνήμη των Αγίων ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ και της μητέρας του ΕΛΕΝΗΣ Ο Άγιος Κωνσταντίνος αποτελεί μια από τις...
σημαντικότερες μορφές του εμφανίστηκαν κατά την διάρκεια της ιστορίας του Χριστιανισμού.
Μεγαλώνοντας στην αυλή του Διοκλητιανού, ο Κωνσταντίνος έζησε από κοντά τις πολύ συνηθισμένες συγκρούσεις που γινόταν την εποχή εκείνων μεταξύ των Χριστιανών και των Εθνικών.
Το γεγονός αυτό του έδωσε την δυνατότητα να διαπιστώσει ότι το ήθος των Χριστιανών ήταν κατάλληλο για να στηριχτεί η αναδιοργάνωση του κράτους, που βρισκόταν σε παρακμή.
Το εντυπωσιακό είναι ότι ο Κωνσταντίνος υποστήριξε τους νέους Χριστιανούς και άλλαξε την τακτική απέναντί τους, ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ Ο ΙΔΙΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ.
Ο Κωνσταντίνος σε ηλικία 18 ετών έγινε στρατιωτικός και χάρη στην ανδρεία του, προάχθηκε γρήγορα στα ανώτατα αξιώματα του στρατού.
Στην συνέχεια όταν αναρριχήθηκε στον αξίωμα του Ρωμαίου ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡΑ, η συμβολή του στην εξέλιξη της ιστορίας υπήρξε τεράστια.
Διότι με δύο ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ του, το 312 και το 313 έθεσε ΟΡΙΣΤΙΚΟ ΤΕΛΟΣ στους διωγμούς των Χριστιανών.
Αυτός είναι και ο λόγος που τελικά ονομάστηκε ΜΕΓΑΣ.
Λέγεται πώς ο Χριστός βλέποντας τον αγώνα του και αναγνωρίζοντας τις έντιμες προθέσεις του, θέλοντας να τον βοηθήσει κατά την διάρκεια μιας μάχης, έξω από την Ρώμη, στον αγώνα του κατά του Μαξεντίου και του Λικίνιου, εμφάνισε στον Ουρανό μέσα σε έναν ολόφωτο κύκλο ένα Θεϊκό σημάδι:
ΣΧΗΜΑΤΙΣΕ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ με την γνωστή σε όλους μας επιγραφή «ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ».
Αυτό ήταν ένα σημάδι ότι ο Χριστός ήταν με το μέρος του, γεγονός που όπλισε τον Κωνσταντίνο με την απαιτούμενη δύναμη να κατατροπώσει τους εχθρούς του και να βγει νικητής από την μάχη.
Έπειτα από πολλούς διωγμούς αλλά και πολλές και σφοδρές συγκρούσεις δυόμιση αιώνων, μεταξύ Χριστιανών και Εθνικών, ο τίμιος Σταυρός του Χριστού γινότανε «ΟΠΛΟΝ ΕΙΡΗΝΗΣ» και «ΑΗΤΤΗΤΟΝ ΟΠΛΟΝ» της αυτοκρατορίας.
Τέλος η αυτοκρατορία αυτή από Ρωμαϊκή ΕΓΙΝΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ και διήρκησε περίπου ΧΙΛΙΑ ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ!
Είναι προφανές ότι το γεγονός αυτό, οφείλεται κατά κύριο λόγο στον Άγιο Κωνσταντίνο ο οποίος το 330 εγκαινίασε τη νέα πρωτεύουσα του κράτους του, που έκτισε στη θέση της αρχαίας αποικίας των Μεγαρέων, στο Βυζάντιο, στις ακτές του Βοσπόρου.
Την νέα πρωτεύουσα της Αυτοκρατορία του, την «Βασίλισσα των Πόλεων» ονόμασε ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ.
Ο Μέγας Κωνσταντίνος βαπτίστηκε τελικά Χριστιανός σε ένα προάστιο της Νικομήδειας , το 337 λίγο πριν πεθάνει σε ηλικία 65 ετών, φορώντας το λευκό χιτώνα του νεοφώτιστου.
Η Ιστορία ονόμασε τον Κωνσταντίνο Μέγα και η Εκκλησία τον ανακήρυξε Άγιο και Ισαπόστολο.
Η ΑΓΙΑ ΕΛΕΝΗ ήταν βεβαίως η μητέρα του και αυτή η οποία μεγάλωσε στον Μέγα Κωνσταντίνο σύμφωνα με την Χριστιανική Ηθική και την πρέπουσα διαπαιδαγώγηση.
Ένα δείγμα της μεγάλης αγάπης του προς την μητέρα του αποτέλεσε η πράξη του να χτίσει δύο στήλες, σε μία μεγάλη πλατεία της Κωνσταντινούπολης, μία δική του και μία της Αγίας Ελένης, που έφερε την επιγραφή:
«Εις Άγιος εις Κύριος Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός, Αμήν».
Η δράση της Αγίας Ελένης ήταν πολύ μεγάλη και σημαντική, καθότι βοήθησε να χτιστούν οι πρώτοι μεγάλοι ιεροί ναοί της Χριστιανοσύνης.
Ως αποτέλεσμα του μεγάλου ενδιαφέροντος του Μεγάλου Κωνσταντίνου για τα ιερά σεβάσματα των Χριστιανών, η μητέρα του η ΑΓΙΑ ΕΛΕΝΗ αποφάσισε να μεταβεί στα Ιεροσόλυμα για να βρει τον Τίμιο Σταυρό του Χριστού.
Πράγματι, η αποστολή της στέφτηκε από επιτυχία και μετά την εύρεσή του, η Αγία Ελένη, αφού διχοτόμησε τις κεραίες του δημιούργησε δύο Σταυρούς εκ των οποίων τον ένα μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη.
Πέθανε τελικά, από φυσικά αίτια σε ηλικία 83 ετών.
Σαν αποτέλεσμα όλων αυτών οι βυζαντινοί είχαν ιδιαίτερη εκτίμηση τόσο στον Μέγα Κωνσταντίνο όσο και στην Αγία Ελένη.
Η απόδειξη του γεγονότος αυτού αποδεικνύεται από το γεγονός ότι κατά το Μεσαίωνα κόπηκαν χρυσά νομίσματα τα οποία ήταν εξαιρετικά δημοφιλή στους Βυζαντινούς, τα περίφημα ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑΤΑ, στα οποία απεικονίζονται ο Μέγας Κωνσταντίνος με την μητέρα του την Αγία Ελένη να κρατάνε ανάμεσά τους τον Ιερό Σταυρό του Χριστού.
Μάλιστα δεν θα αποτελούσε υπερβολή αν λέγαμε ότι τα χρυσά Κωνσταντινάτα εξακολουθούν μέχρι και τις μέρες μας να διατηρούν την μοναδική λάμψη τους.
Όπως είναι φυσικό, για ένα τόσο σπουδαίο πρόσωπο της ιστορίας όπως ο Μέγας Κωνσταντίνος, υπάρχουν πάντοτε και οι αντίθετες γνώμες και απόψεις.
Δεν θα μπορούσε λοιπόν να αποτελεί εξαίρεση και η περίπτωση ενός τόσο σπουδαίου προσώπου όσο του Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι υπάρχουν μεγάλες διχογνωμίες ως προς το αν η υποστήριξη του Μεγάλου Κωνσταντίνου στους Χριστιανούς υπήρξε αποτέλεσμα των προσωπικών του θρησκευτικών πεποιθήσεων, ή αν απλώς εξυπηρετούσε τις πολιτικές σκοπιμότητες εκείνης της τόσο ταραγμένης περιόδου.
Όπως και να έχει όμως το θέμα, αυτό που είναι απολύτως βέβαιο είναι ότι στις μέρες του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ΕΔΡΑΙΩΘΗΚΕ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ.
Αυτό αποτελεί ένα πραγματικό ιστορικό γεγονός που κανένας ιστορικός δεν μπορεί να το αμφισβητήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου