Μια σειρά από ανεκτίμητης αξίας τεχνουργήματα έχουν θαφτεί, ξεχαστεί ή εξαφανιστεί από προσώπου Γης, κάνοντας τους λαούς που τα απώλεσαν να κλαίνε γοερά.
Λίγο ο πόλεμος, λίγο οι φυσικές συμφορές και άλλα γεγονότα και το κακό δεν αργεί να έρθει για τα κειμήλια που χάνονται στη λήθη του χρόνου.
Κάποια μάλιστα είναι τόσο καιρό εξαφανισμένα που μοιάζει πια λες και πρόκειται για μύθους και λαϊκές διηγήσεις, την ίδια ώρα που δεν αποκλείεται να έχουν βγει στη μαύρη αγορά και να περιλαμβάνονται πια σε ιδιωτικές συλλογές μακριά από τα αδιάκριτα μάτια αρχαιολόγων και κοινού.
Άλλοι πάλι θησαυροί λέγεται ότι έχουν καταστραφεί ολοσχερώς, αν και σίγουρος δεν μπορεί να είναι κανείς και για τίποτα…
Η πόλη Παϊτίτι
Οι θρύλοι που περιβάλλουν τη μεγαλοπρεπή πόλη των Ίνκας πολλοί και τρανοί, με τον μύθο να τη θέλει το μέρος όπου έκρυψε ο πολιτισμός όλο του τον χρυσό για να τον γλιτώσει από τα χέρια των λευκών επιδρομέων. Εξαιτίας της δύσβατης τοποθεσίας της στις Άνδεις και του γεγονότος ότι μοιάζει με μύθο, η πόλη έγινε προοδευτικά συνώνυμη με το μυθικό Ελ Ντοράντο.
Πλέον είναι το ίδιο πράγμα, ένα μυθολογικό μέρος που ο τυχερός εξερευνητής θα συναντήσει δηλαδή αμύθητα πλούτη και πρωτόγνωρα αποθέματα χρυσού. Οι κυνηγοί θησαυρών έχουν οργώσει τις ζούγκλες του Περού και έχουν εντοπίσει αρκετές ενδείξεις σε απομονωμένους οικισμούς της περιοχής, που στο μυαλό τους μετατρέπονται σε αποδείξεις ότι εκεί βρίσκεται η μεγαλοπρεπής Παϊτίτι…
Το περιδέραιο Πατιάλα
Ένα σπάνιας ομορφιάς και αξίας κόσμημα, σχεδιασμένο από τον οίκο Καρτιέ το 1928, δόθηκε δώρο στον μαχαραγιά σερ Μπούπιντερ Σινγκ το 1928. Με πέντε σειρές από διαμάντια, 2.930 τον αριθμό, και διακοσμημένο με ρουμπίνια, ζαφείρια και άλλα πολλά, το κολιέ είχε στολίδι το έβδομο τότε μεγαλύτερο διαμάντι του κόσμου, ένα κίτρινο πετράδι 234,6 καρατίων. Το μυθικής αξίας κολιέ εξαφανίστηκε το 1948 και ο τελευταίος που το φόρεσε ήταν ο γιος του μαχαραγιά.
Το περιδέραιο βρέθηκε στα χέρια του αντιπροσώπου του οίκου στο Λονδίνο κάπου μισό αιώνα αργότερα, αν και το κεντρικό διαμάντι (αλλά και τα ρουμπίνια) έλειπε. Οι φήμες θέλουν την οικογένεια του μαχαραγιά να το διαμέλισε για να πουλήσει το τεράστιο διαμάντι, το οποίο αποτελεί ακόμα και σήμερα το άγιο δισκοπότηρο των κυνηγών θησαυρού, μιας και η αξία του εκτιμάται στα 20-30 εκατ. ευρώ…
Το Μαονένιο Πλοίο
Όταν ένα πλοίο ναυαγεί σε βάθη απύθμενα, μόνο εύκολο δεν είναι να βρεθεί. Αν και στην περίπτωση του Μαονένιου Πλοίου, το πράγμα μόνο έτσι δεν είναι, καθώς δεν ναυάγησε στα ανοιχτά ούτε σε δύσβατες περιοχές, αλλά στο λιμάνι της αυστραλιανής Βικτώριας, κάτω από τους αμμόλοφους!
Το θρυλικό πλοίο της μυστικής πορτογαλικής αποστολής για την εξερεύνηση της Αυστραλίας ναυάγησε στα νοτιοδυτικά της πολιτείας Βικτώρια κάποια στιγμή το 1522, αν και εντοπίστηκε κάπου 350 χρόνια αργότερα, το 1847, από ντόπιους. Και τότε χάθηκε μαγικά!
Όλες οι πληροφορίες που το αφορούν είναι εικασίες και συμπερασμοί από διηγήσεις και θρύλους φαλαινοθήρων και γηγενών και ενώ κανείς δεν μπορεί να επιβεβαιώσει την ύπαρξή του, δεν μπορεί επίσης και να την αμφισβητήσει.
Αν το Μαονένιο Πλοίο υπήρξε, τότε ενδέχεται να είχε στα αμπάρια του αμύθητους θησαυρούς από την άγνωστη ήπειρο, την ίδια ώρα που θα ανέτρεπε την εκδοχή που θέλει το «Endeavour» του καπετάνιου Κουκ να είναι το πρώτο ευρωπαϊκό πλοίο που έφτασε ποτέ στις ακτές της Ωκεανίας…
Το Κοινοβουλευτικό Σκήπτρο της Βικτώριας
Παραμένοντας στην Αυστραλία, το ιερό κειμήλιο της δημοκρατίας της πολιτείας Βικτώρια, σύμβολο άλλοτε του κοινοβουλευτισμού, εξαφανίστηκε ως διά μαγείας στις 9 Οκτωβρίου 1891. Παρά το γεγονός ότι όλες οι ενδείξεις έδειχναν τον μηχανικό της Βουλής, Τόμας Τζέφρι, και η αστυνομία βρήκε στο σπίτι του μια σειρά από πειστήρια, ο ίδιος δεν καταδικάστηκε ποτέ λόγω έλλειψης αποδείξεων.
Κάποια στιγμή κυκλοφόρησε η φήμη ότι το σκήπτρο το είχαν κλέψει μέλη της Βουλής και το άφησαν κατόπιν σε οίκο ανοχής της Μελβούρνης ως φάρσα, αν και η σχετική ομάδα έρευνας που συστήθηκε δεν βρήκε κανένα ίχνος του στους οίκους ανοχής της πόλης!
Παρά το γεγονός ότι η αξία του είναι περισσότερο συμβολική παρά πραγματική, η Βουλή της Βικτώριας προσφέρει πια αμοιβή 50.000 δολαρίων για την ανεύρεσή του. Κάτι που έχει κινητοποιήσει τους ντόπιους κυνηγούς θησαυρών, οι οποίοι θέλουν να ξαναφέρουν το χαμόγελο στον κοινοβουλευτικό βίο της πολιτείας…
Ο Χαμένος Ολλανδός
Ο περιβόητος θησαυρός στο ορυχείο του Χαμένου Ολλανδού φαντάζει σε κάποιους μύθος, αν και άλλοι έχουν χάσει τη ζωή τους αναζητώντας τον. Το χρυσωρυχείο πρωτοανακαλύφθηκε στη δεκαετία του 1840 στην -ιδιαιτέρως κατάλληλη για την περίσταση- Οροσειρά Δεισιδαιμονία της κεντρικής Αριζόνα από μια οικογένεια, η οποία ξαπόστελνε τον χρυσό στο Μεξικό μέχρι να σφαγιαστεί τουλάχιστον από τα τόμαχοκ των Απάτσι.
Ο μόνος που γλίτωσε τη σφαγή κατέφυγε στο Μεξικό, όπου και χάθηκαν τα ίχνη του, αν και στα επόμενα χρόνια μπόλικοι θα εμφανίζονταν με χάρτες θησαυρού στα χέρια τους αναζητώντας τον μάταια, καθώς η τραγωδία έσπευδε να τους προλάβει.
Στη δεκαετία του 1870 ένας γερμανός μετανάστης ονόματι Ιάκωβος «Ο Ολλανδός» Βαλτς θεωρούνταν ότι είχε βρει το χαμένο ορυχείο με τη βοήθεια του επιζήσαντα και είχε θάψει τόνους χρυσού κάπου στην ορεινή και δύσβατη περιοχή, αν και σύντομα ο συνεργάτης του σκοτώθηκε, είτε από Ινδιάνους είτε από τον ίδιο τον «Ολλανδό».
Όταν αυτός πέθαινε, εκμυστηρεύτηκε λέει σε καλή του γειτόνισσα το ακριβές σημείο του ανείπωτου θησαυρού, αν και μετά τον θάνατό του ούτε αυτή ούτε και κανείς άλλος μπόρεσαν να εντοπίσουν το ορυχείο από τις περιγραφές του γέροντα…
Τα κοσμήματα του στέμματος του Ιωάννη της Αγγλίας
Ο Ιωάννης ο Ακτήμων είχε στην κατοχή του το πιο εντυπωσιακό και πολυτελές σύνολο βασιλικών στολιδιών (κορώνα, σκήπτρο και τα σχετικά), που χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά στη στέψη των μοναρχών της Αγγλίας και φυλασσόταν νυχθημερόν στον Πύργο του Λονδίνου από ειδικά εκπαιδευμένη φρουρά.
Δεν ήταν βέβαια η πρώτη φορά που η βασιλική κοσμηματοθήκη υπέστη φθορά ή κλοπή, αν και θα ήταν η τελευταία! Ήταν το 1216 όταν ο βασιλιάς Ιωάννης προσπάθησε να διασχίσει έναν κολπίσκο στην Αγγλία, δεν υπολόγισε όμως καλά την παλίρροια και έχασε τα βασιλικά μπαγκάζια, όπως και τη ζωή του.
Τα πετράδια τα πήρε η θάλασσα και τη ζωή του η δυσεντερία. Παρά το γεγονός ότι η περιοχή που χάθηκε ο βασιλικός θησαυρός παραμένει ιδιαιτέρως επικίνδυνη, οι κυνηγοί θησαυρών συνεχίζουν να την οργώνουν κάθε χρόνο ελπίζοντας να πιάσουν την καλή…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου