Τετάρτη 15 Μαΐου 2013

Προπαγάνδα ή πραγματικότητα; Ξένα ΜΜΕ βλέπουν πίσω από την κρίση επίλυση του Κυπριακού


-Διπλωμάτες και ξένα ΜΜΕ χρησιμοποιούν την οικονομική κρίση ως Δούρειο Ίππο για ταχεία και χωρίς πολλές διατυπώσεις  επίλυση του Κυπριακού
-Προπαγανδιστική εκστρατεία με γνώμονα την όλο και μεγαλύτερη προβολή των τ/κ και τουρκικών θέσεων
-Συνοπτική ανάλυση των ανά τον κόσμο οπαδών μια επιπόλαιης λύσης, χάριν λύσης και όχι προς όφελος του κυπριακού λαού















Εκατέρωθεν της τελευταίας διαιρεμένης πρωτεύουσας στον κόσμο οι ζωές των πολιτών φαίνεται να άλλαξαν δραματικά μέσα σε λίγα 24ωρα, λόγω της κατάρρευσης του κυπριακού οικονομικού μοντέλου. "Ξαφνικά" (;) μέσα σε ένα γενικευμένο κλίμα αποσταθεροποίησης, δημιουργήθηκαν στα διεθνή ΜΜΕ προσδοκίες για μια άμεση λύση στο κυπριακό και επανένωση της πολύπαθης Μεγαλονήσου που μπορεί να εκληφθούν στην καλύτερη περίπτωση ως ένα προϊόν ψευδαίσθησης ή ακόμα χειρότερα ως μια στοχευμένη προπαγανδιστική εκστρατεία που συνήθης στόχος της είναι τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας.





 Το σίγουρο είναι πως είναι πολλά τα ΜΜΕ, ιδιαίτερα στην Δύση, τα οποία καλλιεργούν αυτό το κλίμα που συχνά φτάνει στα επίπεδα μιας στυγνής και προκλητικής πρόπαγανδιστικής εκστρατείας που στόχο έχει τον συμψηφισμό των δικαιωμάτων των 2 κοινοτήτων που συναποτελούν τον πληθυσμό της Κύπρου.

Οι Ε/κ βρίσκονται ενωπίον μιας τραπεζικής κατάρρευσης που συμπαρέσυρε εν τέλει και ολόκληρη την οικονομία του νησιού, βυθίζοντας την κυπριακή κοινωνία σε μια κατάσταση που αναγωγές έχει μόνο στην εποχή της τουρκικής εισβολής του 1974.

Σε αυτό λοιπόν το σημείο υπεισέρχονται τα διεθνή ΜΜΕ, τα οποία διαβλέπουν πίσω από τις μαύρες σελίδες της οικονομικής κρίσης μια ηλιαχτίδα φωτός, δηλαδή ότι η ίδια η κρίση θα προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις και θα μετουσιωθεί σε μια νέα προσπάθεια εξεύρεσης λύσης στο κυπριακό, με γνώμονα την επανένωση του νησιού "για το καλό και των δύο πλευρών", όπως διατείνονται τα διεθνή ΜΜΕ...

Σε ελεύθερη μετάφραση τέτοιες αναλύσεις θα μπορούσαν να εκληφθούν και ως ένας ωμός εκβιασμός, δηλαδή τώρα που η Κύπρος είναι αδύνατη οικονομικά, άρα και πολιτικά και στρατιωτικά, με μειωμένες ικανότητες διπλωματικών χειρισμών, τώρα έχει φτάσει η ώρα να της επιβληθεί κάτι ανάλογο με αυτό που η ίδια η κοινωνία των πολιτών είχε απορρίψει το 2004 αρνούμενη να αποδεχθεί το σχέδιο Ανάν. 

Έτσι τις τελευταίες εβδομάδες πολύς λόγος γίνεται από δημοσιογράφους και ιθύνοντες της διεθνούς διπλωματίας για μια ενδεχόμενη "χρυσή ευκαιρεία που παρουσιάζεται και δεν πρέπει να χαθεί" για επανένωση της Κύπρου.

Υπερθεματίζοντας ο πανίσχυρος επίτροπος Οικονομικών της ΕΕ και πρώην ποδοσφαιριστής, Όλι Ρεν δήλωνε με στόμφο πως “Η επανένωση της Κύπρου θα έδινε μια τεράστια ώθηση στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της Μεγαλονήσου" κατά την διάρκεια ομιλίας του στο Ευρωκοινοβούλιο την προηγούμενη εβδομάδα. 

Παράλληλα, πριν από ένα μήνα σε άρθρο του πρώην ειδικού διαμεσολαβητή των Ηνωμένων Εθνών για την Κύπρο, Μάικλ Μόλερ, και το οποίο φιλοξένησαν οι New York Times, γράφτηκε μεταξύ άλλων πως “οι νέες πραγματικότητες που διαμορφώθηκαν στην Κύπρο - καλές και κακές (άραγε τί το καλό μπορεί να έχει η οικονομική κατάρρευση της νόμιμης κυβέρνησης του νησιού;) - ανοίγουν διάπλατα τον δρόμο για μια μακροπρόθεσμη και βιώσιμη λύση του κυπριακού.”

Και αν κάποιος αρχίσει να σκέφτεται πονηρά, η μέχρι τώρα περιγραφή είναι η θετική ερμηνεία των πραγμάτων...

Άλλοι δημοσιογράφοι και αναλυτές προειδοποιούν για τον κίνδυνο σύρραξης μεταξύ των 2 κοινοτήτων με αφορμή την ανακάλυψη των υδρογονανθράκων εντός της κυπριακής ΑΟΖ που οψίμως μέχρι και η Ρωσία άρχισε να αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα επ' αυτής της Κυπριακής Δημοκρατίας, προκειμένου οι ρωσικές εταιρείες να εξασφαλίσουν τα δικαιώματα της ιταλικής ΕΝΙ που εξοβελίστηκε από την Τουρκία, επειδή η ιταλική κοινοπραξία προχώρησε ακάθεκτη στην συνεργασία της με την Κύπρο.

Όμως η ιστορία της Κύπρου μετά το 1974 είναι φορτωμένη με πολλαπλές αποτυχίες από τις οποίες απορρέει και μια βαθιά ψυχολογική κόπωση που παρατηρείται περισσότερο στις δοιηκούσες δομές...Δεκαετίες άκαρπων διαπραγματεύσεων, διμερών επαφών, φιλοφρονήσεων και καλής θέλησης, που τις διαδέχονταν επεισόδια του τύπου Τάσος Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού ή ακόμα χειρότερα επιλεκτικές δολοφονίες κατά τα πρότυπα του Θεόφιλου Γεωργιάδη από εγχώριους μισθωμένους φονιάδες της Άγκυρας. Η αποτυχία των διαφόρων προσπαθειών για επανένωση, με την διαμεσολάβηση του ξένου παράγοντα, κορυφώθηκαν με την απόρριψη του σχεδίου Ανάν το 2004. 

Δυστυχώς όμως η πραγματικότητα είναι αμείλικτη και τα δεδομένα παραμένουν τα ίδια και απαράλλαχτα από το 1974, με την κατοχή του 38% της Μεγαλονήσου να συνεχίζεται και το μόρφωμα της ΤΔΒΚ να αναγνωρίζεται μόνο από την Τουρκία, ενώ περίπου 210.000 άνθρωποι και από τις 2 κοινότητες παραμένουν εσωτερικά εκτοπισμένοι, κυρίως Ε/κ. 

Μετά από δεκαετίες ανάπτυξης όμως η Ε/κ πλευρά βρίσκεται στο κατώφλι τεραστίων διαστάσεων οικονομικών και γεωπολιτικών εξελίξεων που σε μια στιγμή τέτοιας οικονομικοπολιτικής καχεξίας είναι αδύνατον να τις διαχειριστεί από μόνη της.

Παρά το ότι η χρηματοπιστωτική κρίση λοιπόν άφησε για πάνω από ένα μήνα το κυπριακό εκτός ατζέντας, πληθαίνουν σταδιακά οι οικονομολόγοι που ισχυρίζονται πως μια συμφωνία επανένωσης όχι μόνο θα διαμόρφωνε μια μεγαλύτερη οικονομική βάση και θα δημιουργούσε τις ιδανικές συνθήκες για εκτόξευση της τουριστικής βιομηχανίας, αλλά επίσης θα δημιουργούσε την δυνατότητα "για καλύτερη και πιο δίκαια, αλλά και άμεση εκμετάλλευση των πρόσφατα ανακαλυφθέντων υδρογονανθράκων...". 

Σε αυτό το σημείο δυτικά ΜΜΕ από κοινού με τους διάφορους αναλυτές σπεύδουν να υποστηρίξουν με ιδιαίτερα δυναμικό τρόπο τα δικαιώματα της Τ/κ πλευράς προς εκμετάλλευση ποσοστού αυτών των κοιτασμάτων.

Οι ίδιοι κύκλοι παρελκυστικά μάλιστα αναφέρουν πως παρά τις προειδοποιήσεις της Άγκυρας για ενδεχόμενη πολιτικοστρατιωτική κρίση με αφορμή την εξαγγελθείσα "μονόπλευρη εκμετάλλευση των κοιτασμάτων από την Ε/κ διοίκηση Νότιας Κύπρου" μπορεί η Άγκυρα στην πραγματικότητα να θέλει να θέσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων μια λύση στο κυπριακό. Όμως αυτά τα δημοσιεύματα μάλλον πρέπει να εξετάζονται ενταγμένα σε ένα πλαίσιο προπαγανδιστικού μηχανισμού που έχει στηθεί υπέρ της Τουρκίας αφού τέτοιες αναλύσεις βγήκαν στο φως της δημοσιότητας αμέσως μόλις έγινε φανερή η αδυναμία της Άγκυρας να επιβάλλει την θέλησή της μέσω των κενών περιεχομένου απειλών της, αφού πλέον στο πλευρό της Κύπρου έπρεπε εκτός από την Ελλάδα να συνυπολογιστεί και το Ισραήλ... 

Έτσι, τώρα ξαφνικά η στάση της Άγκυρας άρχισε να μεταφράζεται ως εποικοδομητική...

Η εξόφθαλμη προπαγανδιστική προπαρασκευή για επικείμενη λύση στο κυπριακό δεν έχει τέλος, καθώς σύμφωνα με την Φιόνα Μούλεν, αναλύτρια της "Sapienta Economics" η στάση της Τουρκίας "μπορεί να ερμηνευθεί και διαφορετικά, προβάλλοντας ως πηγή μιας ενδεχόμενης λύσης στο ζήτημα της διαίρεσης της νήσου, την αποδοχή της συνεκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων", ή αλλιώς να βάλουμε το λύκο στο μαντρί...να φυλάει τα πρόβατα...

Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Λευκωσίας Χιούμπερτ Φάουστμαν θεωρεί πως το μεγαλύτερο πρόβλημα που προκύπτει από την εκμετάλλευση του οικοπέδου "Αφροδίτη" είναι το πώς το εξορυχθέν Φ.Α. θα μπορέσει να διοχετευτεί προς τις αγορές. Ο ίδιος θεωρεί πως μια πρακτική λύση είναι η διοχέτευσή του μέσω αγωγού στην Τουρκία, κάτι το οποίο είναι ανέφικτο εφόσον δεν έχει λυθεί το κυπριακό. Όμως συμπληρώνει πως "θα μπορούσε το εν λόγω ζήτημα να λυθεί με γνώμονα ένα win-win σενάριο, εάν και εφόσον οι 2 πλευρές επιδείξουν την απαραίτητη ευελιξία."

Η αλήθεια είναι πως αυτή την στιγμή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων βρίσκονται πολλές και διαφορετικές επιλογές, οι οποίες κυμαίνονται από την φιλική συμβίωση μέχρι και την άνευ όρων πλήρη επανένωση της Μεγαλονήσου.  

Παραταύτα, όπως εύστοχα επισημαίνει, έστω και συγκαταβατικά, ο διεθνής Τύπος είναι ότι η οποιαδήποτε λύση απαιτεί ιδιαίτερα σοβαρούς πολιτικούς χειρισμούς και καλή θέληση προκειμένου να ξεπεραστούν οι βαθιές πληγές που δεν λένε να κλείσουν στην Κύπρο, εδώ και δεκαετίες. Κάπου εκεί αναπαράγωνται βέβαια και με ιδιαίτερη καυστικότητα τα γνωστά σχόλια για τον "εμπαιγμό" των Ελληνοκυπρίων έναντι της διεθνούς κοινότητας, οι οποίοι ημέρες πριν ενταχθούν στην ΕΕ απέρριψαν το σχέδιο Ανάν, που ουσιαστικά όμως θα υποβίβαζε άμεσα τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας, σε αντιδιαστολή με τους "συνεργάσιμους και προσηνείς Τ/κ, οι οποίοι το αποδέχθηκαν, καλή τη πίστει...". 

Οι ελπίδες λοιπόν των Αγγλοσαξωνικών μέσων ενημέρωσης πλέον έχουν αναπτερωθεί, καθώς στο πρόσωπο του προέδρου Νίκου Αναστασιάδη βλέπουν τον παλιό υπέρμαχο του σχεδίου Ανάν. 

Ο Ντερβίς Έρογλου, ηγέτης των Τ/κ, ανέφερε πως η κυπριακη κρίση μπορεί να ωθήσει σε μια μεγαλύτερη ανάγκη για συνδιαλλαγή και επίτευξη συμβιβαστικής λύσης που θα ικανοποιεί και τις 2 πλευρές.”

Προς το παρόν πάντως, στα όμορφα ανακαινισμένα στενά της κατεχόμενης βόρειας Λευκωσίας οι μικροέμποροι ανησυχούν μήπως η κρίση αποθαρρύνει τους ε/κ από το να περνούν τα οδοφράγματα για να κάνουν τα ψώνια τους, αφήνοντας το πολύτιμο γι' αυτούς συνάλλαγμα.

Το κυπριακό λοιπόν μπορεί να περιμένει, έστω και λίγο ακόμα...τους ανά την υφήλιο καλοθελητές του....


Του Σωκράτη Κωσταρόπουλου - newsit.com.cy

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου