Οι 12 καταστροφικές συνέπειες της επιστροφής στη δραχμή

Το τελευταίο διάστημα παρατηρούμε να καλλιεργείται εντέχνως από διάφορους κύκλους το κλίμα υπέρ της επιστροφής στη δραχμή. Έχει στηθεί μία ενορχηστρωμένη προπαγάνδα επηρεασμού της κοινής γνώμης από επιχειρηματικά κέντρα με ιδιοτελείς σκοπούς και κερδοσκοπικά κίνητρα, εκμεταλλευόμενα τη δυσαρέσκεια του κόσμου από την 6ετή ύφεση και την ανυπαρξία συγκεκριμένου σχεδίου εξόδου από την κρίση.

Το κλίμα αυτό ενισχύεται κι από το γεγονός ότι ένα σημαντικό ποσοστό στελεχών των 2 συγκυβερνώντων κομμάτων τάσσεται ανοιχτά υπέρ της δραχμής και ενάντια σε οποιαδήποτε μορφή μεταρρύθμισης που κινείται σε αντίθετη φιλοσοφία.

Παρότι η πλειοψηφία των πολιτών παραμένει σταθερά θετική στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας και επιθυμεί να έχει το Ευρώ για νόμισμα, έχει αυξηθεί το ποσοστό των ανθρώπων που δηλώνει αδιάφορο σε μια πιθανή μετάβαση στη δραχμή και πιστεύει ότι δε θα μεταβληθεί το βιοτικό του επίπεδο. Αναλύοντας όμως όλα τα οικονομικά δεδομένα μιας τέτοιας εξέλιξης, καταλήγουμε ότι οι επιπτώσεις θα είναι ιδιαίτερα σκληρές και επίπονες.

Πιο συγκεκριμένα, οι συνέπειες της επιστροφής στη δραχμή θα είναι οι εξής:

1. Ραγδαία υποτίμηση της δραχμής έναντι των άλλων νομισμάτων (η ισοτιμία ενδέχεται να ξεπεράσει τις 1000 ΔΡΧ/ 1€). Ενδεχόμενη προσπάθεια πρόσδεσης της δραχμής στο Ευρώ και κλείδωμα της ισοτιμίας είναι καταδικασμένη να αποτύχει (όπως απέτυχε και στην περίπτωση της Αργεντινής), λόγω της τεράστιας φυγής κεφαλαίων και της εξάντλησης των συναλλαγματικών αποθεμάτων.

2. Η υποτίμηση θα επιφέρει εκτίναξη του πληθωρισμού σε επίπεδα ίσα και μεγαλύτερα του 40%, συρρικνώνοντας με αυτό τον τρόπο την αγοραστική δύναμη των πολιτών.

3. Η φυγή κεφαλαίων και η κατακόρυφη αύξηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων θα είναι η χαριστική βολή για το αδύναμο χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας, το οποίο θα καταρρεύσει «στεγνώνοντας» την πραγματική οικονομία από ρευστό.

4. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο το πάγωμα πληρωμής μισθών και συντάξεων θα είναι αναπόφευκτο για ένα διάστημα μέχρι τη μερική αποκατάσταση της ρευστότητας. Οι συνέπειες επίσης από μια πολύ πιθανή κοινωνική αναταραχή που θα επακολουθήσει είναι απρόβλεπτες.

5. Το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν θα συρρικνωθεί περίπου στα 2/3 του σημερινού επιπέδου.

6. Το δημόσιο χρέος της Ελλάδος, ύψους 322 δις ευρώ, θα αυξηθεί αυτόματα ανάλογα με το ύψος της υποτίμησης της δραχμής, πολλαπλασιάζοντας τις δανειακές μας υποχρεώσεις.

7. Ακόμη κι αν επακολουθήσει μια μερική αναδιάρθρωση του χρέους μετά τη χρεοκοπία, αυτή δε θα είναι αναίμακτη: θα συνοδεύεται από ένα νέο πακέτο διάσωσης (μόνο από το ΔΝΤ πλέον) και πολύ επαχθή μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής.

8. Αύξηση εξίσου και του ιδιωτικού χρέους μέσω της εκτόξευσης των επιτοκίων δανεισμού και καταθέσεων, σε μια προσπάθεια τιθάσευσης του καλπάζοντος πληθωρισμού. Η αύξηση των επιτοκίων θα καταστήσει επίσης απαγορευτική την άντληση κεφαλαίων από τις επιχειρήσεις.

9. Ασφυξία των εισαγωγικών επιχειρήσεων λόγω της αδυναμίας αγορών, ελέω της υποτίμησης της δραχμής και της προφανής έλλειψης πιστοληπτικής ικανότητας.

10. Η αδυναμία εισαγωγών θα φέρει έλλειψη σε βασικά είδη στην αγορά, καθώς ως γνωστόν η Ελλάδα δεν είναι αυτάρκης σε πρώτες ύλες και καλύπτει τις ανάγκες της (πχ σε σιτάρι, γάλα, κρέας) μέσω εισαγωγών από ξένες χώρες.

11. Εισβολή ξένων επενδυτών-αρπαχτικών, οι οποίοι θα αποκτήσουν σε εξευτελιστικές τιμές επιχειρήσεις, ακίνητα, κομμάτια δημόσιας περιουσίας κτλ. Θα λάβει χώρα δηλαδή το ξεπούλημα της χώρας, που σήμερα επικαλούνται οι θιασώτες της δραχμής.

12. Διπλωματική και οικονομική απομόνωση της Ελλάδας, η οποία όντας σε πολύ δυσχερή θέση δε θα μπορεί να παρακολουθήσει τις γεωπολιτικές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή, καθώς και τυχόν προκλήσεις από άσπονδους γείτονες.

Όλα τα παραπάνω καθιστούν ξεκάθαρο ότι δεν πρέπει να στηρίζουμε τις ελπίδες μας σε ανώφελες και επικίνδυνες λύσεις, όπως είναι η επιστροφή στη δραχμή. Ας καταρτίσουμε επιτέλους ένα μακρόπνοο σχέδιο για την επόμενη ημέρα, που θα μετατρέψει την Ελλάδα σε μία σύγχρονη, ευνομούμενη ευρωπαϊκή χώρα, με εύρωστη οικονομία και απελευθερωμένη από τις χρόνιες παθογένειες που την ταλαιπωρούν.

Άρθρο του οικονομικού αναλυτή  Δημήτριου Γκιόκα