Η αρχή έγινε με το ΔΝΤ, το οποίο «φρόντισε» να υποβαθμίσει τις εκτιμήσεις του για την παγκόσμια ανάπτυξη. Ακολούθησαν κορυφαίοι χρηματοπιστωτικοί όμιλοι, των οποίων οι προβλέψεις είναι ακόμη πιο δυσοίωνες από αυτές του -εκ παραδόσεως- συντηρητικού και προσεκτικού ΔΝΤ.
Η παγκόσμια οικονομία και οι προοπτικές της ήταν ένα από τα βασικά θέματα που κυριάρχησαν κατά το φετινό Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός, με το μήνυμα που έστειλαν πολιτικοί, οικονομολόγοι και επιχειρηματίες κάτι παραπάνω από σαφές: η παγκόσμια οικονομία δεν έχει, ακόμη, κατορθώσει να ξεπεράσει την κρίση του 2008 ακόμη και εάν σε κάποιες χώρες του κόσμου οι ρυθμοί ανάπτυξης έχουν επιστρέψει σε καλύτερα επίπεδα.
Πιθανώς την ορθότερη άποψη εξέφρασε ο γνωστός -συμπαθής ή όχι στην κρίση του καθενός – και κυρίως επιτυχημένος επενδυτής Τζορτζ Σόρος, όταν δήλωσε πως «Η υφήλιος βρίσκεται αντιμέτωπη με μία κατάσταση την οποία δεν μπορεί να χειριστεί».
Κατά τον κ. Σόρος η παγκόσμια οικονομία βιώνει εκ νέου μέρες του 2008, απλά η αφετηρία της κρίσης είναι εντελώς διαφορετική. Το 2008 ήταν η δευτερογενή (και πλήρως άγνωστη στους περισσότερους) αγορά στεγαστικών δανείων στις ΗΠΑ. Σήμερα, οκτώ χρόνια αργότερα, οι φόβοι στρέφονται προς την Ανατολή και στους τριγμούς που εμφανίζει η οικονομία της Κίνας.
Σαφώς με ρυθμό ανάπτυξης που ξεπερνά το 6% - εάν, φυσικά, πιστέψουμε τα επίσημα στοιχεία, τα οποία πλήθος οικονομολόγων αμφισβητεί – η Κίνα δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ως προβληματική οικονομία, ιδιαίτερα εάν αυτός συγκριθεί με τον αντίστοιχο που επικρατεί στις ΗΠΑ και πολύ περισσότερο στην Ευρωζώνη.
Το μεγάλο ερωτηματικό έγκειται στο γεγονός ότι η κινεζική οικονομία έχει αλλάξει πλήρως μορφή. Από οικονομία που βασίζεται στην βαριά και ρυπογόνο βιομηχανία θέλει να μετατραπεί σε μία οικονομία με στήριξη από τον κλάδο υπηρεσιών και την κατανάλωση. Η μετάβαση επώδυνη, όχι μόνο για τους ίδιους τους Κινέζους (εάν υποθέσουμε ότι έχουν «λόγο» στα τεκταινόμενα στη χώρα τους και δεν «υπακούν» απλά το πανίσχυρο ΚΚΚ), αλλά για όλη την υφήλιο.
Και σαν να μην έφθανε αυτό, την ίδια στιγμή που η Κίνα αλλάζει, όχι κατ' ανάγκη προς το καλύτερο, πλήθος άλλων χωρών που μέχρι πρότινος ήταν η ελπίδα της παγκόσμιας οικονομίας, μοιάζουν να βρίσκονται στο χείλος της ύφεσης.
Βασική αιτία η κατακόρυφη πτώση στην τιμή πετρελαίου. Η οποία καταφθάνει σε μία περίοδο όπου ο αποπληθωρισμός απειλεί να ισοπεδώσει κάθε προσπάθεια των κεντρικών τραπεζών να επαναφέρουν τις οικονομίες σε μία καλύτερη πορεία.
Και όλα τα παραπάνω σε μία περίοδο όπου η προσφυγική κρίση αλλάζει άρδην την μορφή της Ευρώπης, για κάποιους αποτελεί μία απειλή που δύσκολα θα αντιμετωπιστεί και για κάποιους άλλους μία ευκαιρία για τη Γηραιά Ήπειρο να βρει ένα νέο βηματισμό.
Ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι, μιλώντας στο Νταβός υποστήριξε ότι οι «ορδές» των προσφύγων που κατακλύζουν την Ευρώπη μπορεί τελικά να αποτελέσουν έναν παράγοντα που θα προσφέρει νέα πνοή στην οικονομία της, αρκεί όμως το όλο θέμα να αντιμετωπιστεί με «αποφασιστικότητα και αυτοπεποίθηση».
Η 4η βιομηχανική επανάσταση
Δεν ήταν, όμως, μόνο τα παραπάνω – πιθανώς και τετριμμένα – θέματα που απασχόλησαν το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ. Υπήρξαν αρκετά πάνελ συζητήσεων που ασχολήθηκαν με πιθανώς πιο εξειδικευμένα αλλά εξίσου σημαντικά ζητήματα.
Ένα εξ αυτών η επονομαζόμενη «4η βιομηχανική επανάσταση». Στην ουσία οι εκ βάθρων αλλαγές που φέρνει όχι μόνο στην καθημερινότητα του καθενός η απόλυτη εισβολή της υψηλής τεχνολογίας.
Μία εισβολή που από τη μία πλευρά καθιστά ευκολότερη και πιο διασκεδαστική αυτήν την καθημερινότητα αλλά από την άλλη πλευρά μπορεί να αποτελέσει και απειλή. Απόδειξη η εκτίμηση ότι στο μέλλον -και μάλιστα στο όχι και τόσο μακρινό – εκατ. θέσεις εργασίας θα χαθούν καθώς τους ανθρώπους θα αντικαταστήσουν τα ρομπότ, τα οποία πέραν όλων των άλλων προσόντων τους αποτελούν και... φθηνότερο εργατικό δυναμικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου